Lieve MiniRokkers,

 

Het is alweer aantal weken geleden dat we hebben kunnen genieten van de 16e editie van MiniRok. We kijken er met een goed gevoel op terug en genieten nog steeds hard na van alle bands die op ons podium stonden.  Geweldig ook om te zien en te ervaren dat we na zoveel edities nog steeds kunnen blijven rekenen op zo veel vrijwilligers en sponsoren en natuurlijk onze bezoekers die het gewoon te gek vinden dat MiniRok er ieder jaar weer staat in Stramproy.

 

Het is daarom ook dat we met een zwaar hart dat we hebben besloten dat het bij 16 MiniRok edities blijft… Een besluit dat we niet lichtzinnig hebben genomen maar we moeten als organisatie naast ons enthousiasme ook gewoon heel realistisch zijn.

Tegen de trend van gestegen productiekosten versus dalende inkomsten waar we nu al een aantal jaren tegenaan lopen, kunnen we niet meer opboksen. Ondanks het niet aflatende enthousiasme en alle hulp en energie die we mogen ontvangen om ons eigen festival te organiseren, is het in de opzet zoals wij die voor ogen hebben helaas onder de streep te lastig geworden. Het laatste wat we wel zouden willen is een MiniRok festival te bieden dat zowel volgens onszelf alsook voor onze bezoekers ondermaats zou zijn. Of zoals Neil Young het zo mooi zingt in ‘My My, Hey Hey’: “It’s better to burn out than fade away”.

 

De realiteit hakt er behoorlijk in bij ons als organisatie maar man-o-man, wat zijn en kunnen we trots zijn op wat er in 16 edities gepasseerd is op onze MiniRok podia en hoeveel moois we hebben kunnen bieden. Zo enorm graag gedaan!

 

Dank, dank, dank aan iedereen die MiniRok heeft meegevierd en mede mogelijk heeft gemaakt. Onvergetelijk.

 

 

Paul Janssen, David Vaessen, Martijn Janssen en Paul Haex.